సన్నులు వచ్చాయని సంబరపడేలోపు పూక్కి వచ్చాయంట తిప్పలు

నాకు జగ్గు కి మధ్యలో మాత్రం ఒక ఘాడమైన ఆత్మీయత నడుస్తుంది.

నా కళ్ళు ఎప్పుడూ తన కోసం వెతికేవి. మా మధ్య విషయం హేమకి చూచాయగా తెలిసింది.

అప్పటి నుంచి నాతో ఎందుకో కావాలని దగ్గరయ్యేది. అందం విషయంలో ఆడాళ్ళు అసలు compromise అవ్వరు కదా.

జగ్గూ ఉన్నప్పుడు అయితే ఈ ఉధృతి ఇంకా ఎక్కువగా వుండేది.

గోడ మీద పిల్లి అయినా అటూ ఇటూ దూకకుండా ఉండగలదు ఏమో కానీ ప్యాంటు లో సుల్ల మాత్రం అమ్మాయి కనపడితే ఆగలేదు.

నాకు మెల్లిగా హేమ మీదకి మనసు పోయింది. అసలు హేమ అందంతో పోలిస్తే జగ్గూ ఒక మూలకి కూడా రాదు.

5.5 ఎత్తు

పాల నురుగు లాంటి తెల్లదనం

కోల మొహం

పిరుదుల కిందకి జారిపోయిన జడ

సన్నని నడుము

దోరగా ముగ్గిన జామ కాయల్లాంటి సళ్ళు

సన్నని శరీర నిర్మాణం

పల్చని పెదాలు

అబ్బా ఇంక వైట్ చుడీదార్ వేసింది అంటే ఎవరైనా సరే చూడకుండా ఉండలేరు.

ఇన్ని ఫీచర్స్ ఉన్నాక మనం ఎందుకు ఆగుతాం? అందుకే పాసెంజర్ ట్రైన్ లాంటి జగ్గూ ని లూప్ లైన్ లో పెట్టి, శేషాద్రి ఎక్స్ ప్రెస్ లాంటి హేమకి జండా ఊపేసాను.

ఒక రోజు జగ్గూ రాలేదు. నేను హేమా కూర్చుని కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నాం.మాటల మధ్యలో సరదాగా లొపల కూర్చుందామా అని అడిగాను.

సరే పద అంటూ లోపలికి తీసుకెళ్ళింది. మేము లొపల కూర్చోగానే “నేను బాగుంటానా ? జగదీశ్వరి బాగుంటుందా? ” అని అడిగింది.

“డౌట్ ఎందుకు? నువ్వే బాగుంటావ్.” అన్నాను

“మరి అటువంటప్పుడు నన్ను ఎందుకు పట్టించుకోలేదు?”

“నువ్వే నన్ను పట్టించుకోలేదు”

” అసలు ఎప్పుడైనా నాకు ప్రపోజ్ చేసావా?”

నాకు ఇంక ఏమి చెప్పాలో అర్థం కాక మౌనంగా కూర్చున్నాను.

” జగ్గూ చిప్పెందుకు చితక్కొట్టావ్?”

మళ్ళీ మా మౌనాన్ని ఛేధిస్తూ తనే అడిగింది.

నాకు ఏం చెప్పాలో అర్థం కాలేదు. కొంచెం సేపు మా మధ్య మౌనం.

“నాకు ఏదో ఒకటి చేసేయ్యాలి అనిపిస్తుంది. రాత్రిళ్ళు నిద్ర పట్టడం లేదు. కంట్రోల్ చేసుకోలేకపోతున్నా” అన్నాను.

“ఏం చేద్దాం అనిపిస్తుంది?”

“ఏమో”

“నాకు కూడా అలాగే ఉంది రా.”

ఇదేదో పని అయ్యేలా ఉందని మెల్లగా తనకి ఆనుకుని కూర్చున్నా.

తను మెల్లగా నా చేతిలో తన చెయ్యి వేసి నిమురుతుంది.

నేను నా రెండో చేతిని ఆమె భుజం మీద వేసి ఆమె చెక్కిళ్ళను అపురూపంగా ముద్దాడుతున్నాను.

నాలో నాకే తెలియని ఒక రకమైన ఉద్వేగం. దీనిని పెళ్ళి చేసుకుని రోజూ ఇలా రోజులో కొంచెం సేపు అయినా గడపాలి అనిపించింది.

కుంకుడుకాయ వాసనతో జుట్టు మత్తుగా పరిమళం వెదజల్లుతుంది.

తామరాకుని తాకినట్టు తన చెంప మృదువుగా జారుతూంది. అలా తనతో యుగాలు గడిచినా నాకు తెలియదు ఏమో.

కానీ సడన్ గా తనే “మొన్న మనం చూసినట్టు మనల్ని ఎవరైనా చూస్తే?”

నిజమే ఎవరైనా చూస్తే మాకు పూకు పగిలి పులుసు ఐపొద్ది. అందుకే బుద్ధిగా బయటకి వచ్చి కూర్చున్నాం. కానీ నాకు ఆ ఆనందంలో ఒళ్ళు తెలియడంలేదు. ఇంటికెళ్ళాక కూడా అవే ఆలోచనలు. ఆహా ఈ ఫీలింగ్ ఏంటో కానీ తనని తలచుకోవడం పాపం పెదవుల మీద అప్రయత్నంగా చిరునవ్వు చేరిపోయేది.

కొన్ని రోజుల తర్వాత ఒక రోజు ఉదయం institute లోపలికి అడుగు పెడుతోండగా తను బయట నిలబడి నన్ను పిలుస్తోంది. ఏంటో పని అనుకుని తన దగ్గరకు వెళ్లాను.

నా వెనకాల రమ్మని చెప్పి తను బయలుదేరింది.

నేను వెనకాల నా సైకిల్ మీద ఫాలో అవుతున్నాను. తను సైకిల్ ఒక ఇంటి ముందు ఆపి లోపలికి వెళ్తూ నన్ను కూడా రమ్మని సైగ చేసి వెళ్లిపోయింది.

నేను లోపలికి వెళ్లి గదిలోకి అడుగు పెట్టాను.

సినిమాల్లో తప్ప బయట ఎక్కడా నేను అటువంటి ఇల్లు చూడలేదు. చాలా బాగుంది.

ఎక్కడ పడితే అక్కడ ఖరీదైన వస్తువులు పడి ఉన్నాయి.

“ఎందుకు పిలిచావ్?” అని అడిగాను.

“ఏమి లేదు. సరదాగా మా ఇల్లు చూపిద్దాం అని”

“ఐస్ వాటర్ ఉన్నాయా?”

“తీసుకో” అని ఫ్రిడ్జ్ లో నుంచి మాజా బాటిల్ ఇచ్చింది.

“మొన్న మనం ఎవరైనా చూస్తారని భయపడ్డాం కదా ఇక్కడ ఎవరూ లేరు. మా అమ్మా, నాన్నా రాత్రి పూరి -తిరుపతి కి తిరుపతి వెళ్లారు 2 రోజులు రారు.” అని చెప్పింది.

ఆ మాట ఇంకా పూర్తి కాకుండానే నేను తన మీద పడిపోయి సోఫా మీదకి దొల్లేసాం.

తను నవ్వుతూ సిగ్గుపడుతుంటే శీతాకాలం తెల్లవారు జామున చెట్టుకి పూసిన బొండు మల్లిలా ఉంది. అసలే విరిసీ విరియని అందాలతో మతిపోగొట్టేసింది. నాకు ఆత్రుత కన్నా తనని తనివి తీరా చూడటానికే సమయం సరిపోవడంలేదు.

అసలు ఇలాంటి అమ్మాయిని దెంగక్కర్లేదు.

దానిని పట్టుకుని పడుకుంటే చాలు. అప్సరస ఎలా ఉంటుందో నాకు తెలియదు కానీ ఇప్పుడు మాత్రం ఇలాగే ఉంటుంది అనిపిస్తుంది. నాకు అసలు మైండ్ పనిచేయడం లేదు.

తను మెల్లిగా నా దగ్గరకు జరిగింది. నా గుండెల మీద చెయ్యి వేసి నా వెంట్రుకలని రింగులు తిప్పుతూ మా విషయాలు మాట్లాడుతుంది.