ఈ కథలోని పాత్రలు - సన్నివేశాలు కేవలం కల్పితం మాత్రమే ఎవరిని ఉద్దేశించినవి కాదు.
ˢᵗᵒʳʸ ᵇʸ ᴿᵃᵍʰᵘ
పాత్రలు:
హర్ష: (ప్రధాన పాత్ర)
పార్వతి: (హర్ష కి అత్తయ్య, వయసు: 40) 
మహాదేవయ్య: (హర్షకి మావయ్య, పార్వతికి మొగుడు. వయసు: 44)
కథలోకి వెళ్తే...
పల్లెవెలుగు బస్సులో కిటికీ పక్కన కూర్చున్న హర్షకి, అత్తయ్య వాళ్ల ఊరు దగ్గరపడేకొద్దీ మనసులో కొద్దిగా దిగులు మొదలైంది. ఊర్లో బస్సు దిగగానే అందరూ తన వైపే చూస్తారని, వాళ్లందరిని దాటి ఇంటివరకు ఎలా వెళ్లాలి అన్నదే మళ్లీ మళ్లీ మెదడులో మెరుస్తోంది. కానీ మరోపక్క, ఆ ఆలోచనల్ని మింగేసేలా ఓ పట్టలేని ఆనందం రగులుతోంది — వేసవి సెలవులు వచ్చేశాయ్ కదా! ఈ సెలవుల్లో బాగా ఆటలు ఆడాలి, టీవీ బాగా చూడాలి, ఊరు మొత్తం చుట్టేయాలి, పొలాలు, కొండలు అన్నీ తిరగాలి, హాయిగా ఎంజాయ్ చేయాలి… సెలవలు అయిపోయాక చదువు తప్ప ఏమి ఉండదు. అని ఆలోచిస్తూ… హర్ష కిటికీ వైపు చూస్తూ, బస్సుతో పాటు దూరమవుతున్న చెట్లు, కొండల దృశ్యాల్లో తానూ ఓ లోకంలో మునిగిపోయాడు.
హర్ష చాలా డీసెంట్‌ అబ్బాయి — తెల్లని శరీరంతో, ఐదున్నర అడుగుల ఎత్తుతో, నల్లని ఒత్తైన జుట్టుతో, ఎర్రటి పెదాలతో, అమ్మాయిలకంటే అందంగా ఉంటాడు. ఇంకా వయసు పెరిగే కొద్దీ ఆరు అడుగులకంటే పొడవు అవుతాడేమో మరి. మొహమాటం ఎక్కువ; ఎవరితోనూ ఎక్కువగా మాట్లాడడు, పెద్దగా స్నేహితులు కూడా లేరు. చిన్నతనంలోనే తల్లిని కోల్పోయాడు. ఆ వెంటనే హర్ష నాన్న రెండో పెళ్లి చేసుకున్నాడు. అప్పటినుంచి నాన్న కూడా హర్షని పట్టించుకోవడం మానేశాడు... పిన్నికి హర్ష అంటే అసలు పడేది కాదు — ఎప్పుడూ తన కొడుకు, కూతురినే బాగా చూసుకునేది. హర్షకి సరిగ్గా భోజనం కూడా పెట్టేది కాదు. హర్ష కి ప్రతి వేసవి సెలవలకి అత్తయ్య వాళ్ళ ఊరు వెళ్లడం అలవాటు. ఈసారి కూడా వేసవి సెలవులకు రామాపురం వెళ్తానని అనగానే, నాన్న, పిన్ని, చెల్లి, తమ్ముడు — అందరూ చాలా సంతోషించి సాగనంపారు. వీళ్లనుంచి దూరంగా ఉండడమే చాలా హాయిగా ఉంటుంది హర్ష కి.
మిట్ట మధ్యాహ్నం వేళలో, బస్సు గట్టిగా హార్న్ చేస్తూ రామాపురం బస్‌స్టాప్ దగ్గర ఆగింది. క్లీనర్ కిందకు దిగి, “రామాపురంలో దిగేవాళ్లందరూ రావాలి, త్వరగా!” అంటూ పిలుస్తూ ఉండగా, హర్ష బ్యాగ్ భుజాన వేసుకుని మెల్లగా కిందకు దిగి, తన అత్తయ్య ఇంటి వైపు నడవసాగాడు. బస్‌స్టాప్ కట్టమీద కూర్చుని పులి–మేక ఆడుతున్న వాళ్లు, పక్కన కిరాణా కొట్టు దగ్గర ఉన్న ఆడవాళ్లు — అందరూ హర్ష ని చూస్తూ, “ఎవరు ఆ అబ్బాయి? మహాదేవయ్య అల్లుడు అనుకుంటా? వేసవి సెలవులకు వచ్చాడు…” అంటూ వాళ్లలో వాళ్లే మాట్లాడుకుంటూ హర్ష వైపు చూస్తూనే ఉన్నారు. ఆడవాళ్లైనా, మగవాళ్లైనా—అలా చూస్తూ ఉండాల్సిందే; హర్ష అంత అందంగా ఉంటాడు మరి!
హర్ష వీధిలో నడుచుకుంటూ వెళ్తుంటే, అందరూ “ఏం బాబు, బాగున్నావా?” అని ప్రేమగా పలకరిస్తుంటే, హర్ష సిగ్గుతో జవాబు చెబుతూ… అత్తయ్య ఇంటి వద్దకు చేరుకున్నాడు.
ఇంటి లోపల నుంచి బయటకు వస్తున్న మాలతి(28), హర్ష ని చూసి సంతోషంగా — “ఓహ్ హర్ష! ఎప్పుడు వచ్చావ్ రా? బాగున్నావా?” అని అడిగింది.
హర్ష — “బాగున్నా అక్క… నువ్వు బాగున్నావా?” అని ప్రశ్నించాడు.
మాలతి, “హా… ఇలా ఉన్నాను చూడు,” అని తన వైపు చేతులు చూపించుకుని, లోపలికి తిరిగి, “పిన్ని… నీ అల్లుడు వచ్చాడు చూడు!” అని గట్టిగా పిలిచింది. తరువాత, “మళ్ళీ వస్తా హర్ష, కొంచెం అర్జంట్ పని ఉంది” అని హర్ష బుగ్గను గిల్లి, తన ఇంటికి వెళ్ళిపోయింది.
హర్ష — “సరే అక్క,” అంటూ పెట్టి తొట్టిలో నీళ్లు తీసుకుని కాళ్లు, ముఖం కడుక్కుంటూ ఉండగా… అత్తయ్య పార్వతి తన పొడవాటి జుట్టుని ముడి వేసుకుంటూ, విస-విస నడుము ఊపుతూ హర్ష దగ్గరకు వచ్చి, ముద్దుగా నవ్వి.
“ఏరా అల్లుడు, బాగున్నావా? ఇందాకే నీ నాన్న ఫోన్ చేసాడు—మావాడు వచ్చాడా అని అడిగాడు,” అంది.
హర్ష ముఖం కడుక్కుని అత్తయ్య దగ్గరికి వచ్చి, “బాగున్నా అత్తయ్య. నువ్వు బాగున్నావా? మావయ్య ఎక్కడ?” అని అడిగాడు.
“ఆయన ఇంటిపాటన ఎందుకు ఉంటాడు? ఎప్పుడూ తిరుగుడే. టౌన్‌కి వెళ్ళాడు,” అంటూ ప్రేమగా హర్ష బుగ్గను గిల్లి, తన చీరకొంగుతో వాడి ముఖం తుడిచి, వాడి చెయ్యి పట్టుకుని — “పోయిన ఏడాదికంటే ఈసారి బాగా పొడవు అయ్యావురా! పెద్దోడివి అయిపోయావ్… కానీ చిక్కిపోయావ్. మీ పిన్ని సరిగ్గా తిండి పెట్టట్లేదా?” నువ్వు వస్తావని నీకోసం చాల పిండి వంటలు చేసా రా బాగా తిందువు కానీ దా అంటూ లోపలికి తీసుకెళ్లింది.
పార్వతికి హర్ష అంటే పంచప్రాణాలు. తనకి కొడుకులు లేనందున, హర్ష ని తమ్ముడు కొడుకని కాదు—తన స్వంత కొడుకులా భావించి చూసుకుంటుంది. తల్లి లేని పిల్లాడు కాబట్టి ప్రేమ చాలా ఎక్కువ. పార్వతికి ఇద్దరు కూతుళ్లే, ఆ ఇద్దరూ పెళ్లి చేసుకుని హైదరాబాద్‌లో ఉద్యోగాలు చేస్తూ అక్కడే స్థిరపడ్డారు. పండగలు, శుభకార్యాలప్పుడు భర్త – పిల్లలతో కలిసి ఊరికి వచ్చి పోతూ ఉంటారు.
పార్వతి హర్ష కి కడుపునిండా భోజనం పెట్టింది. ఆ తర్వాత పిండివంటలు కూడా తీసుకొచ్చి ఇచ్చింది. ఇద్దరూ హాల్ లో కుర్చీల పై కూర్చుని పిండివంటలు తింటూ, టీవీ చూస్తూ, చాలాసేపు కబుర్లు చెప్పుకున్నారు. హర్ష బుజ్జి బుజ్జిగా మాట్లాడుతూ ఉంటే, పార్వతి తెగ నవ్వుతుంటుంది. అత్తయ్య అలా నవ్వితే, హర్ష కి చాలా హ్యాపీగా అనిపిస్తుంది.
ఈలోపు సాయంత్రం అయింది. బయట బైక్ సౌండ్‌ వినిపించగానే — “మీ మావయ్య వచ్చినట్టు ఉన్నాడ్రా…” అంటూ పార్వతి లేచి, మహాదేవయ్యకి ఎదురెళ్లింది. అతని చేతిలో ఏవో సరుకులు ఉండటంతో, లోపలికి తీసుకువచ్చింది.
మహాదేవయ్య ఇంట్లోకి వచ్చి, హర్ష ని చూసి — “ఏరా అల్లుడు! బాగున్నావా? ఎప్పుడు వచ్చావ్?” అన్నాడు.
“ఇందాకే వచ్చా మావయ్య… నేను బాగున్నా, మీరు బాగున్నారా?” అని జవాబు ఇచ్చాడు హర్ష.
“నువ్వు వస్తావ్ అని గుర్తు రాలేదు రా… అందుకే తినడానికి ఏం తీసుకురాలే,” అంటూ హర్ష బుజం పిసికాడు మావయ్య.
హర్ష, మావయ్య చెయ్యి వదిలించుకుని — “ఏం పర్లేదు మావయ్య… అత్తయ్య ఎన్ని పిండివంటలు చేసిందో చూడు, ఇవే చాలు,” అన్నాడు.
మహాదేవయ్య మళ్లీ హర్ష బుగ్గ మీద చెయ్యి వేసి నిమురుతూ — “నాన్న, పిన్ని అందరూ బాగున్నారా?” అని అడిగాడు.
హర్ష మళ్లీ మావయ్య చెయ్యి వదిలించుకుని — “అందరూ బాగున్నారు,” అని చెప్పాడు.
అంతలో పార్వతి బెడ్‌రూమ్‌ నుంచి బయటకు వస్తూ — “ఏవండీ, ఏం వంట చెయ్యమంటారు?” అని అడిగింది.
మహాదేవయ్య — “నా ముద్దుల అల్లుడికి ఏది నచ్చితే, అది చెయ్యవే,” అంటూ తన వేళ్లతో హర్ష పెదాలను మెల్లిగా పట్టుకుని, పిండి ఆ వేళ్లను ముద్దు పెట్టుకుని, బెడ్‌రూమ్‌కి వెళ్లిపోయాడు. హర్ష కి అసౌకర్యంగా అనిపించింది.
పార్వతి తన చీరకొంగును నడుములో దూకుకుంటూ — “హర్ష, ఏం చేయమంటావ్?” అని అడిగింది.
“ఎదో ఒకటి చెయ్ అత్తా… నేను హెల్ప్ చేస్తా,” అన్నాడు హర్ష.
పార్వతి నవ్వుతూ — “నా అల్లుడు బంగారం,” అంటూ హర్ష భుజం మీద చెయ్యి వేసి, “సరే దా… పప్పు–అన్నం చేద్దాం,” అని చెప్పి ఇద్దరూ కిచెన్‌కి వెళ్లారు.
అత్తా–అల్లుడు ఇద్దరూ కబుర్లు చెప్పుకుంటూ వంటపని మొదలుపెట్టారు. హర్ష, అత్తయ్యకి సాయం చేస్తూ—
“మావయ్య ఏం మారలేదు అత్తయ్య… ఎప్పుడూ మొరటుగానే ఉంటారు. ఎప్పుడూ నన్ను గట్టిగా పట్టుకుని పిసుకుతారు… నొప్పి అయ్యేలా,” అన్నాడు హర్ష.
అప్పుడు పార్వతి—
“నువ్వు పిల్లాడివి కదరా… అందుకే ప్రేమతో అలా చేస్తారు నీ మావయ్య. నువ్వు పెద్దవాడివైతే, అలా చెయ్యరు,” అంది.
హర్ష నవ్వుతూ—
“ఇప్పుడు నేను పెద్దవాడినే కదా అత్తయ్య… నై0త్ కి పోతున్నాను. నా హైట్ చూడు—నీ గడ్డం వరకూ ఉంది,” అంటూ తన తలను అత్తయ్య గడ్డానికి సరిసమానంగా పెట్టాడు.
పార్వతి నవ్వుకుని—
“అబ్బో! అయ్యావ్ లే పెద్దోడివి,” అంటూ హర్ష బుగ్గను పిండింది.
ఇలా ఇద్దరూ సరదాగా కబుర్లు చెప్పుకుంటూ వంటపని పూర్తిచేశారు.
రాత్రి ఎనిమిది గంటలు అయిపోయింది. పార్వతి ముందుగా మహాదేవయ్యకి భోజనం వడ్డించింది. ఆయన తినేసి బయటకు వెళ్లారు.
తర్వాత పార్వతి, హర్ష ఇద్దరూ కడుపు నిండా తినేసి, ఇంటి బయట అరుగుమీద కూర్చున్నారు.
పార్వతి తన జలపాతం లాంటి పొడవాటి జుట్టుకి కొబ్బరి నూనె రాసుకుంటూ,
“హర్ష … నీకు కూడా కొంచెం పెడతా రా రా, పొద్దున్నే స్నానం చేద్దువు కానీ,” అని పిలిచింది.
“ఏం వద్దు అత్తయ్య… నాకు నూనె పెట్టుకోవడం నచ్చదు,” అన్నాడు హర్ష.
కానీ పార్వతి పట్టుబట్టి, హర్ష తలకి నూనె దట్టించింది.
కొద్దిసేపటి తర్వాత మహాదేవయ్య సిగరెట్ తాగుతూ ఇంటికి వచ్చారు. అలా ముగ్గురూ కొద్దిసేపు కబుర్లు చెప్పుకుని, పడుకోడానికి ఇంట్లోకి వెళ్లారు. ఇల్లు పెద్దది ఏమీ కాదు—చిన్నదే; ఒక హాల్, కిచెన్, రెండు బెడ్‌రూములు ఉంటాయి. స్నానగది ఇంటి వెనకభాగంలో ఉంటుంది. పల్లెటూరు కాబట్టి, టాయిలెట్‌కు మాత్రం బయటకే వెళ్లాలి.
ఇంట్లోకి వెళ్ళాక,
“అత్తా… నేను హాల్‌లోనే పడుకుంటా, టీవీ చూస్తూ,” అన్నాడు హర్ష.
“సరే,” అని పార్వతి చాప, దిండు, రగ్గు తీసుకుని కింద పరుస్తూ ఉండగా, మహాదేవయ్య బెడ్‌రూమ్‌ నుంచి,
“ఏమే…” అని పార్వతిని పిలిచాడు.
“ఉండండి… వస్తున్నా,” అంటూ హర్ష కి పడుకోడానికి సిద్ధం చేసి,
“ఏమైనా కావాలంటే అడుగు రా,” అని చెప్పి బెడ్‌రూమ్‌కి వెళ్లింది.
హర్ష హాయిగా పడుకుని టీవీ ఆన్‌ చేశాడు. హర్ష కి ఇలా టీవీ చూస్తూ పడుకోవడం అలవాటే.
కొద్దిసేపు టీవీ చూసాక బాగా నిద్రపట్టేసి, టీవీ ఆఫ్‌ చేసి పడుకున్నాడు.
**********************
తెల్లవారుజామున ఐదున్నర గంటలకి కోడి కూయడంతో, పార్వతి ఆవలిస్తూ నిద్ర లేచి ఇంటి బయటకి వచ్చి టాయిలెట్‌కి వెళ్లడానికి చెంబుతో పెట్టి తొట్టిలో నీళ్లు తీసుకుంటూ ఉండగా, మాలతి కూడా చెంబు పట్టుకుని వచ్చి,
“ఏంటి పిన్ని… నాకంటే ముందు లేచావ్ ఇవాళ?” అంది.
“ఈ మాయదారి కోడిని కోసేస్తే కానీ పీడా పోదు. నాలుగు గంటలకే కూయడం స్టార్ట్ చేస్తాది,” అంటూ ఇద్దరూ చెంబులు పట్టుకుని, పిరుదులు ఊపుకుంటూ టాయిలెట్‌కి వెళ్లారు.
పార్వతి — ఆరు అడుగుల ఎత్తు, నలభై ఏళ్ళు నిండిన శిల్పసుందరి. తనకి పదహారేళ్లు ఉన్నప్పుడే ఇరవై ఏళ్ల మహాదేవయ్యతో పెళ్లి అయ్యింది… తన ఇద్దరి కూతురులకి పెళ్లి అయ్యి వాళ్ళకి పిల్లలు ఉన్న… పార్వతి అంగాంగాలు అన్నీ ఇంకా యవ్వనపు బిగువును మోస్తూ, గోధుమ–పసుపు కలిసిన చర్మంతో మిసమిసలాడుతుంటాయ్. మోహం ఎల్లప్పుడూ పూర్ణ చంద్రబింబంలా శోభిస్తూ ఉంటాది. తన ఎత్తైన వక్షోజాలు పుష్పగుచ్ఛంలా పుష్టిగా, మృదువైన మెరుపుతో నిండిపోయి, శృంగార సౌందర్యానికి సజీవ రూపంగా మెరిసిపోతుంటాయి... సన్నని నడుము, లోతైన బొడ్డు, విశాలమైన తొడలు అప్సరసలకే అసూయ తెచ్చేలా ఉంటాయి. తన పొడవాటి జడ విశాలమైన పిరుదల కింద వరకు జారుతూ, ఆ శరీరానికి మరింత ఆకర్షణ చేర్చాయి.
ఆమె అందం వర్ణించమంటే సహస్రావధానాలకే మాటలు రాక గొంతు ఆరిపోతుంది. ముత్యంలా కాంతులు విరజిమ్మే ముఖంలో ఎప్పుడూ రాజసపు గాంబీర్యం తళుకులీనే ఉంటుంది. నుదుటి మీద సాంప్రదాయమైన ఎర్ర కుంకుమ బొట్టు, ఆ మధురమైన ముఖానికి ఒక మంత్రికమైన శోభను అందిస్తుంది.
ఆమెను చూసిన ప్రతి ఒక్కరి కళ్ళలో గౌరవం మెరవగా, హృదయంలో మృదువైన మాధుర్యం అలవోకగా ప్రవహిస్తుంది.
ఇక మాలతి విషయానికి వస్తే—ఐదు అడుగుల తొమ్మిది అంగుళాల ఎత్తు, ఇరవై ఎనిమిది ఏళ్ల సొగసరి. చూడచక్కనైన ముఖంతో, శరీరం కొంచెం సన్నగా ఉన్నా, వక్షోజాలు- పిరుదులు మాత్రం పుష్టిగా, దృష్టిని ఆకర్షించేలా ఉంటాయి. ఎప్పుడూ పార్వతికి అండగా, తోడుగా ఉంటుంది. పార్వతి కూడా ప్రతి పనికీ మాలతినే పిలుస్తూ ఉంటుంది. వీళ్లిద్దరి ఆప్యాయమైన స్నేహం చూసి, రామాపురం ఆడాళ్ల గుండెల్లో ఓ చిన్న అసూయ ఉంది.
పార్వతి, మాలతి ఇద్దరూ ఊరికి కొంచమే దూరంలో ఉన్న ఆడవాళ్ళకి మాత్రమే టాయిలెట్ కి వెళ్ళడానికి స్వంతం అయిన పొదల మధ్యలో, చెంబు ముందర పెట్టుకుని, నైటీలను నడుముదాకా లేపి పట్టుకుని ఏరగడానికి కూర్చుని, కబుర్లు చెప్పుకుంటూ ఉంటె. వీళ్ళకంటే ముందే ఏరగడానికి వచ్చిన ఇంకో నలుగురు ఆడాళ్లు, వీళ్ళ మాటల్లోకి వాళ్ల మాటలు కలిపారు.
“ఏం పార్వతమ్మ… నీ అల్లుడు ఇప్పుడు ఎన్నో తరగతి?” అని 35 ఏళ్ల సుశీల అడిగింది.
“ఇప్పుడు ఎనిమిది అయ్యి, తొమ్మిదికి పోతున్నాడు సుశీల,” అని జవాబు ఇచ్చింది పార్వతి.
“ఓహ్… మల్ల సంవత్సరానికి పదికి పోతాడన్నమాట! అంటే వయసుకు వచ్చాడు,” అని నవ్వింది సుశీల.
దానికి పార్వతి నవ్వుతూ, “వయసుకు రావడం ఏందే… వాడు ఇంకా చిన్న పిల్లాడైతే,” అంటూ అల్లుడిని వెనకేసుకుంది.
“అవును… వయసుకు వచ్చాడు అంటే ఏమిటి?” అని మాలతి, సుశీలని ప్రశ్నించింది.
సుశీల వెటకారంగా, హా... పెళ్లి చేసుకుందాం అని... అంటూ జావాబు ఇచ్చింది.
“నీ అల్లుడు అచ్చం వాళ్ల అమ్మలానే ఉన్నాడు,” అని అంది, 30 ఏళ్ల భారతి.
పార్వతి ప్రేమగా, “వాడికి అన్నీ వాళ్ల అమ్మ పోలికలే,” అంది.
అలా సరదాగా కబుర్లు ఆడుకుని, సుశీల–భారతి ఇద్దరూ గుద్దలు కడుక్కుని, నైటీలు కిందకి దించుకొని, పిర్రలు తిప్పుకుంటూ ఇంటి వైపు వెళ్తుండగా, 20 ఏళ్ల రంజిత చెంబు పట్టుకుని ఎదురు వచ్చింది. మాలతికి కొంచెం దూరంలో లంగా లేపుకుని ఏరగడానికి కూర్చుంది.
“కొంచెం ఇటు వచ్చి కూర్చో వే… దారిలో కూర్చున్నావ్,” అంది మాలతి.
ఇంతలో పార్వతి చెంబు తీసుకుని తన చేతిగజాలు ఘలఘలమనేలా గుద్ద కడుక్కుంది. మాలతి కూడా గుద్ద కడుక్కుని, పైకి లేచి నైటీని కిందకు దించింది.
పార్వతి కూడా పైకి లేచి, నైటీ కిందకు దించి, “పోదామా?” అని మాలతిని అడిగింది.
మాలతి “హా” అంటూ ఇంటి వైపు అడుగులు వేసింది.
ఇద్దరూ ఇళ్లకు చేరుకున్నారు. చీకటి పోయి, కొంచెం మసకమసక వెలుతురు కమ్ముకుంటూ ఉంది.
పార్వతి పెట్టి తొట్టి దగ్గర సోపుతో చేతులు కడుక్కుని. ఆ తరువాత పిక్కలదాకా నైటీని లేపి, పట్టీలు–చెప్పులు తడిచేలా, తన అందమైన పాదాలను కడుక్కుని ఇంటిలోపలికి వెళ్లింది.
హర్ష నిద్రలేచి చాప–రగ్గు మడత పెడుతుండగా, పార్వతి ఇంట్లోకి వచ్చి,
“లేచావా నాన్న…” అంది ప్రేమగా.
హర్ష కొంచెం అసహనంగా,
“ఒక టాయిలెట్ రూమ్ కట్టించొచ్చు కదా, అత్తా… బయటకు వెళ్లాలంటే చాలా సిగ్గు అనిపిస్తుంది,” అన్నాడు.
పార్వతి హర్ష దగ్గరికి వచ్చి,
“అయ్యో నా బుజ్జి బంగారం… నీకోసం అయినా ఒకటి కట్టించమని ఎన్నోసార్లు నీ మావయ్యకి చెప్పా. కానీ వినిపించుకోడు.
అయినా ఈ ఊర్లో ఎవరికీ టాయిలెట్ రూమ్ లేదు రా… అందరూ బయటకే వెళ్తారు, మనం కడితే వింతగా చూస్తారు” అంటూ హర్ష తలపై ముద్దుపెట్టి, జుట్టు సర్ది చెప్పింది.
ఇంతలో మహాదేవయ్య, "ఏమైంది?" అంటూ వచ్చాడు.
పార్వతి, "నీ అల్లుడుకి బయట టాయిలెట్‌కి వెళ్లడానికి ఇబ్బంది అంట" అని చెప్పింది.
"ఎందుకు రా? నువ్వేం ఆడాళ్లు వెళ్లే చోటుకు వెళ్లవు కదా, ఎందుకు ఇబ్బంది?" అని మహాదేవయ్య అడిగాడు.
రఘు, "అది కాదు మావయ్య, ప్రశాంతంగా కూర్చోలేం. ఎవరో ఒకరు వస్తూనే ఉంటారు. ఎంత దాక్కుని కూర్చున్నా వృథా" అన్నాడు.
మహాదేవయ్య నవ్వుతూ, "ఓహ్, అంతేనా? అయితే కొంచెం దూరం వెళ్దాం. నాతో రా ఎవరు రాని చోటకి వెళ్దాం" అన్నాడు.
పార్వతి, "ఆ పని చెయ్యండి. మీ మావయ్యతో వెళ్లరా? కొంచెం దూరం తీసుకెళ్తాడు" అని హర్షకి చెప్పింది.
హర్ష, "వద్దు లే మావయ్య, ఎప్పుడు వెళ్లే చోటే వెళ్తా" అన్నాడు.
కానీ మహాదేవయ్య, "ఏం పర్లేదు. ఒకసారి వెళ్లి చూద్దాం రా. నచ్చకపోతే రేపటినుంచి మామూలుగా వెళ్లే చోటుకే వెళ్ళు" అన్నాడు.
పార్వతి కూడా, "ఒకసారి వెళ్లిరా నాన్న. నువ్వు వచ్చేలోపు పాలు కాచి ఇస్తా, వేడి వేడిగా తాగుతావు" అని చెప్పింది.
హర్ష, "సరే" అని ఒప్పుకున్నాడు.
మహాదేవయ్య రెండు బాటిళ్లలో నీళ్లు నింపుకుని బైక్ సైడ్ కవర్‌లో పెట్టి, "దా అల్లుడు, బైక్ ఎక్కు, వెళ్దాం" అన్నాడు.
హర్ష బైక్ ఎక్కాడు. ఊరినుంచి చాల దూరం వెళ్లాక, జనసంచారం లేని చోట బైక్ ఆపి, "ఇక్కడికి ఎవరు రారు అల్లుడు" అని చెప్పి బైక్ దిగమన్నాడు. హర్ష బైక్ దిగి, వాటర్ బాటిల్ తీసుకుని కొంచెం ముందుకి నడిచాడు. మహాదేవయ్య కూడా హర్ష కంటే కొద్దిగా ముందుకు వెళ్లి, “ఇక్కడే కూర్చో అల్లుడు” అంటూ తన లుంగీ పైకి లేపి, చెడ్డీని కిందకి లాగాడు. అంతే, మహాదేవయ్య మొడ్డ తొడల మధ్య వేలాడుతూ హర్షకి కనపడింది. సడన్‌గా మావయ్య చేసిన ఈ పనికి ఉలిక్కిపడిన హర్ష, “ఇంకొంచెం ముందుకు వెళ్తా” అని ముందుకు నడిచాడు. మహాదేవయ్య మాత్రం అలాగే మొడ్డ ఊపుకుంటూ, హర్షకి తన మొడ్డ కనపడేలా పక్కన నడుస్తూ మొడ్డ చర్మాన్ని వెనక్కి లాగుతూ.., “ఇంకా ఎంత దూరం వెళ్తావ్ అల్లుడు? అంత సిగ్గు అయితే ఎలా రా… సరే, వెళ్ళు. నేను ఇక్కడే కూర్చుంటా” అంటూ అక్కడే కూర్చున్నాడు.
హర్ష కొంచెం దూరం వెళ్లి, ఒక చెట్టు వెనకకి వెళ్లి, మావయ్యకి కనపడకుండా కూర్చున్నాడు.
మహాదేవయ్య ఆరున్నర అడుగుల ఆజానబాహుడు. నలభై నాలుగు ఏళ్ళు వచ్చినప్పటికీ, పాతికేళ్ల కుర్రాడిలా చాల ఉల్లాసంగా ఉంటాడు. కొంచెం రఫ్‌గా, రౌడీలా ప్రవర్తిస్తాడు. ఊర్లో అందరూ మహాదేవయ్యను చూస్తే భయపడతారు. కానీ అతను చాలా మంచివాడు. గే అయితే కాదు, పెళ్లాం పిచ్చోడు. అయితే హర్షను చూస్తే మాత్రం ప్రేమ ఎక్కువ. అంతే కాదు, హర్ష ముందర చెత్త పనులు చేయాలని ఒక చిలిపి ఆలోచన అతనికి ఉంటుంది. హర్ష చాలా సాఫ్ట్ కుర్రాడు కాబట్టి, అతన్ని కొంచెం మాస్‌గా తయారు చేద్దామనే ఉద్దేశం మహాదేవయ్యది.
హర్షది అయిపొయింది. కానీ మావయ్యది అయిపోయాక.. అయన లేచి లుంగీ కట్టుకున్నాక వెళ్దాం అనుకుని, మావయ్య ఎప్పుడు లేస్తాడా అని కాచుకుని కూర్చున్నాడు.
ఇక్కడ మహాదేవయ్యకి హర్ష బాధ అర్థం అయ్యింది, నేను లేచి లుంగీ కట్టుకునే దాకా వాడు రాడు అనుకుని.. సరే ఎప్పుడు వస్తాడో రాని అంటూ తన దడ్డుని బాగా ఊపుకున్నాడు, బాగా లేచిన మొడ్డ 8 అంగుళాల పొడవుతో నేలని ముద్దాడుతూ ఉంది.. మహాదేవయ్య అల్లుడుకి తన లేచిన మొడ్డని చూపించాల్సిందే అని అలాగే మొండిగా కూర్చున్నాడు.
హర్ష ఇక చేసేదేం లేక కడుక్కుని ప్యాంటు వేసుకుని బైక్ వైపు వచ్చాడు.
అప్పుడు మహాదేవయ్య కూడా కడుక్కుని లేచి మొడ్డ చర్మాన్ని వెనక్కి లాక్కుని హర్ష కి తన మొడ్డ బాగా కనపడేలా సిగ్గులేకుండా నిలబడ్డాడు. బారెడు మొడ్డ పాముల బుసలుకొడుతూ ఉంది. హర్ష మావయ్యని ఆ అవతారం లో చూసి అసహ్యించుకుని బైక్ దగ్గరికి పోయి, "లేట్ అయితుంది వెళదాం పద మావయ్య అన్నాడు."
మహాదేవయ్య "హా సరే" అంటూ చెడ్డి వేసుకుని లుంగీ కట్టుకుని. వాటర్ బాటిల్ ని బైక్ సైడ్ కవర్ లో వేసి, బైక్ స్టార్ట్ చేసాడు. హర్ష కూడా బాటిల్ కవర్ లో వేసి బైక్ ఎక్కాడు.. మహాదేవయ్య బైక్ స్టార్ట్ చేసి ఇంటి వైపు పోనిచ్చాడు.
తరువాత కథ Part - 2 లో...
కథ కొంచెం స్లో ఉంటుంది కానీ ముందు ముందు చాల హాట్ గ - డర్టీ గ ఉంటుంది.