‘…అనుకున్నాన్లే…నువ్వంత సంతోషంగా చెయ్యూపుతుంటే!’…నాతో…

సాధారణంగా పిల్లల ఆట పాటల్తో ఓ రెండు గంటలు గడిపి, ఆప…

‘…ఆఁ…చేసే…వన్నీ చేసి…సారీలొకటీ!…’ అంది సుజాతక్క…మాక…

… దాని మోకాళ్ళకింద చేతులు జొప్పించి నిదానంగా దెం…గు…

నా పక్కన కూర్చుని ‘… ఎందుకు సంధ్యా అంత సిగ్గు!…’ అంటూ…

మధ్యలో వచ్చి నా సంతానం చెడగొట్టారు గానీ…ఎంత బాగుండేద…

‘…మరి…నాకో!?…’ అన్నాడు వాసు…ఓ అరక్షణం ఆగి… …ఏం చెయ్య…

…బెల్ అయింతరవాత బైటికొస్తూ టైం చూశా… అరగంట వర్ణించిం…

అవునమ్మా!…నాదీ అదే బాధ…పోనీ!…పొడిగా తుడిచేద్దా మంటే…

‘…సిగ్గెందుకు సుజా…బ్లౌజేగా నువ్విప్పమంట !…’ అంటూ దాన్…