This website is for sale. If you're interested, contact us. Email ID: [email protected]. Starting price: $2,000
…‘…ఎన్నాళ్ళైంది సంధ్యా!…’ అంటూ నన్ను మదన్ దగ్గరకి లాక్కుంటూంటే…‘…నీకు అలసటే ఉండదా జీజూ!…’ అంటూ అతగాడి కౌగిట్లో ఒదిగిపోయాను… ‘…మెలుకువొచ్చేసరికి భళ్ళున తెల్లారి పోయింది…‘ నేనే లాస్టా!…’ అనుకుంటూ కంగారుగా లేచి , చుట్టూ చూసేసరికి సుజాతక్క ఒక్కర్తే కనిపించింది ప్రొఫెసర్ పక్కన నిద్దరౌతూ… అలవాటుగా మంగళసూత్రాలని కళ్లకద్దుకుంటూంటే , నా పక్కనే ఇంకా నిద్రలో ఉన్న మదన్ జీజూ మొహం కనిపించింది… ఛీ!…అనుకుంటూ ఒంటివైపు చూసుకుంటే ఒక్క నూలు పోగులేదు… పక్కన పడున్న ఓ నైటీతో ఒళ్లు కప్పుకుని చురుగ్గా లేస్తూంటే , కిసుక్కుమని ఓ మగ నవ్వు వినిపించింది…అటు తల తిప్పేసరికి నా మొగుడు ఆశీర్వచనం పోజులో కుడి చేతిని పెట్టి , ‘…ఇటువంటి పాతివ్రత్యం తోనే పదికాలాలపాటు వర్థిల్లు…’ అంటున్నాడు చిన్నగానవ్వుతూ… …తనకి ఛీ కొట్టి , ‘…లేవే సిగ్గు మాలిన దానా!…’ అంటూ సుజాతక్క పిర్ర మీద ఒక్కటిచ్చుకుని ,తలుపులు తీసున్న గెస్ట్ రూం వైపు పరిగెట్టాను… లోపలికి అడుగు పెట్టానో లేదో… ‘…గుడ్ మార్నింగ్ సంధ్యా!…మా ఆయన ఇప్పటిదాకా విదల్లేదా!…’ అంటూ పలకరించింది ,అప్పటికే కడిగిన ముత్యంలా స్నానం చేసి , బ్రాసియర్ ఎక్కించుకుంటూన్న మాధురీ దీదీ … ‘…పోండి దీదీ!…’ అంటూ నా బట్టల బాగ్ అందుకుని బాత్ రూమ్ వైపెళ్తూంటే ‘…దీప ఉంది లోపల…’ అని ఆవిడ అంటూండగానే…‘…నాదైపోయింది…’ అంటూ దీపా మేడం బైటికొచ్చొంది…పెట్టీకోట్ , బ్రాసరీలమీద… ‘…థాంక్స్ మేడం!…’ అంటూ నేను బాత్రూం లో కెళ్ళబోతూంటే…‘…నువ్వాగవే!…’ అంటూ ఓ చాలీచాలని నైటీ లోంచి ఎప్పుడు బైట పడదామా అన్నట్లుగా ఉబుకుతూన్న కొబ్బరిబోండాల్లాంటి స్థనాల్ని ఊపుకుంటూ గదిలోకి దూసుకొచ్చింది సుజాతక్క… ‘…ఒద్దక్కా!…నే రెండు నిముషాల్లో ఒచ్చేస్తాగా!…’ అని నేనంటూంటే…‘…ఇద్దరూ వెళ్ళండమ్మా!…లేకపోతే ఏ మగాళ్ళో వచ్చి మీతో కలిసి స్నానం చేస్తామనగల్రూ!…’ అంటూ మమ్మల్నిద్దర్నీ లోపలికి తోసిందే!…‘…నేననుకోలేగానీ , మాంఛి పోటుగాడమ్మా మీ ఆయనా!…’ అంటూ సుజాతక్క ని జబ్బట్టుకుని ఆపి మరీ చెప్పింది దీపా మేడం… ‘…మీ ఆయనేం తక్కువతిన్లేదు తల్లీ!…పిసికి, పిసికి పెట్టాడు వీటిని!…పొడిచి , పొడిచి పెట్టాడక్కడ ’ అంది, తన గుబ్బలవైపూ, తొడలవైపూ ఓ చూపు విసిరి…బాత్రూం లోకొచ్చి భడాల్న తలుపేసి , ఓ హేండ్ షవర్ అందుకుని స్నానం మొదలెట్టింది సుజాతక్క… …సుజాతక్క స్థనాల మీద వేళ్ళ వాతలూ , చనుమొనల మీద పళ్ళగాట్లూ చూసి ‘…నిజమే సుమా!…’ అని గట్టిగా అనేశాను… ‘…మగాళ్లల్లా ఏంటా పాడు చూపూ!…ఓసారి అద్దంలో చూసుకో!…నువ్వేం తక్కువ నలగలేదులే!…’ అనేసింది సుజాతక్క, చక చకా ఒళ్ళు రుద్దుకుంటూ ‘…ఆహాఁ…’ అని వెక్కిరింపుగా అంటూ , మరో హేండ్ షవర్ అందుకుని ఒంటిమీద తిప్పుకునేనేసరికి , మగాళ్ల గోరొత్తులమీదా , పంటి గాట్లమీదా ఒక్కసారి నీరడిందేమో! …భగ్గుమంది శరీరం… సన్నగా వణికి , ఒళ్లు రుద్దుకుంటూ ఎదురుగా ఉన్న నిలువుటద్దం వైపు చూపు తిప్పాను … …కను రెప్పలు బరువుగా వాలిపోయున్నాయి…కళ్ళు ఎఱ్ఱబడ్డాయి…బుగ్గలు ఉబ్బాయి…పెదాలు వాచిపోయున్నాయి…చూపు ఇంకాస్త కిందికి దింపాను…‘…ఇంత పెద్దవి కావే నా …ఇ…వీ!… రెండ్రోజుల్లోఅంతగా నలిగాయా!?…’ అనుకుంటూ అలవోకగా గుబ్బల్ని నిమురుకున్నాను…తీపి గుర్తులమీద సబ్బు నురగ తగిలిందేమో!…చు…ర్రు…మంది… ‘…అ…క్క…డ….కూడా ఇంతేనా!…’ అనుకుంటూ తొడలమధ్య సబ్బు నురగ పట్టించేసరికి …చిర…చిర…లాడిపోయింది…‘…అయ్య్…’ అని నీల్లోసుకున్నాను గబగబా!… …ఎప్పట్నుంచి నన్ను గమనిస్తూందో సుజాతక్క!…‘…నువ్వొక్కర్తివే కాదమ్మా!…ఆడాళ్ళందరం అదేస్థితిలో ఉన్నాం , తొందరగా తెములు…’ అంటూ ఒళ్ళు తుడుచుకోడం మొదలెట్టింది… … మొహం లోకి రక్తం ఎగ జిమ్ముతూంటే నేనూ గబగబా స్నానం ముగించి , పెట్టీ కోటూ , బ్రాసరీలెక్కించుకుని బైట్కొచ్చేసరికి , పూర్తిగా రెడీ అయిపోయి కూర్చున్నారు ,మాధురీదీ , దీపా మేడంలు…‘ తొందరగా రెడీ కండి , వెళ్ళి వకుళకి సహాయం చేద్దాం…’ అన్నారు వాళ్లు, మమ్మల్ని చూడగానే… కాసేపట్లో అందరం గెస్ట్ రూం లోంచి బైటికొచ్చాం… అప్పటికే మగాళ్లు ఫర్నిచర్ సర్దేసి మార్నింగ్ టీ తాగుతూ కూర్చున్నారు, డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర…ఎవరి తోనూ కళ్ళు కలపలేక తలలు దించుకుని వంటింటివైపు వెళ్తూంటే ‘…కమాన్ గర్ల్స్!…మీ గురించే చూస్తున్నాం…’ అన్నాడు మదన్ జీజూ… ‘… ఇళ్లకిపోతాం …రెడీ అయి ఆఫీసులకి పోవాలిగా!…అంటే బ్రేక్ ఫాస్ట్ చేసెళ్ళండంటున్నాడు మధు…’ అన్నాడు కుమార్ బావ… ‘…అంచేత తొందరగా ఆ ఏర్పాటు చూడండి…’ అన్నాడు వికాస్…‘…ఈలోగా మేం బట్టలు కట్టుకొస్తాం!…’ అన్నాడు ప్రొఫెసర్…‘…అంటే ఇప్పుడు విప్పుకున్నట్లా!…’ అన్నాడు మధు…అదో పెద్ద జోకైనట్లు మగాళ్లందరూ భళ్లున నవ్వారు… ‘…తొందరగా నడవండమ్మా!…మనమిక్కడుంటే మరిన్ని కుళ్ళు జోకులేస్తారూ!…’ అంటూ వంటింటి వైపు చకచకా నడిచింది మాధురీ దీదీ… అందరం తన వెనకే నడిచాం… …అప్పటికే ఆదర్శ గృహిణిలా పనులు చేసేస్తూంది వకుళ…అందరం తలో పనీ అందుకుంటూంటే…‘…ఎలా ఉందక్కా…మీ వెల్కం పార్టీ!?…’ అందది , కొంటెగా సుజాతక్కని చూస్తూ…
‘…అంటే!…మా ఒక్కళ్ళకోసమే ఇది ఏర్పాటు చేశారా!?…’ అందది చురుగ్గా… ‘…ఓ విధంగా అంతే!…ఎందుకంటే మీకే అందరూ కొత్త!…మిగిలిన వాళ్లకి కొందరితోనైనా పరిచయాలున్నాయిగా!…’ అని జవాబిచ్చింది వకుళ… ‘….తొడ పరిచయాలు కూడానా!?…’ అంది సుజాతక్క కోపంగా…‘…ఆహాఁ…ఉన్నాయి సుజా!…ఎవరి సంగతెట్లా ఉన్నా నాకు మాత్రం నచ్చింది వకుళా! …’ అంది దీపా మేడం నిర్మొహమాటంగా!…‘…నాకూనూ!…’ అంది మాధురీ దీదీ… ‘…నచ్చలేదని నేనూ అనను గానీ!…ఎందుకో భయంగా ఉందమ్మా…’ అంది సుజాతక్క కాసేపు తరవాత… ‘…ఎందుకూ భయం!…’ అంది మాధురీ దీదీ… సుజాతక్క ఏమీ మాట్లాడలేదు…‘…భయమెందుకక్కా!…బావ అనుమతితోనే జరిగిందిగా!…’ అంది వకుళ… … మళ్ళీ కాసేపు మౌనం…ఈసారెవ్వరూ ప్రశ్నించలేదు సుజాతక్కని… …కాసేపు తరవాత తనే మొదలెట్టింది…‘…చెప్పుకోడానికి సిగ్గుగా ఉంది కానీ చెప్పుకోక తప్పదు!…’ అంటూ… ‘…ఊ కానీ!…’ అంటూ ప్రోత్సహించింది దీపా మేడం…
‘…మగాళ్ళందరూ కొస…కంటా…దిగేసి మరీ చిప్పిల్లిపోయారమ్మా!…అదీ ఒకసారా! , రెండు సార్లా!!…నిన్న సాయంత్రం నుంచీ మొత్తం ఎ…ని…మి…ది…సార్లు…’ అందది మొహం కందగడ్డలా చేసుకుని… …‘…మాకూనూ!…’ అన్నారు మాధురీ దీదీ, దీపామేడంలు , మొహాలూ మొహాలూ చూసుకుని…‘…మాకూ అంతే!…’ అని నేనంటూంటే…‘…మనలెక్కలో మరో పది వేసుకోవచ్చమ్మా!…’ అంది వకుళ , నన్ను అల్లరిగా మోచేత్తో పొడుస్తూ… ‘…ఛీ నోరు ముయ్యవే!…’ అన్నాను సన్నగా!… ‘…వికాస్ తప్ప మగాళ్ళెవ్వళ్ళూ ఆపరేషన్ చేయించుకోలేదుట…’ అని సుజాతక్క మామాటల్ని పట్టించుకోకుండా చెప్పుకుపోతూంటే ‘…అలా అని తను చెప్పాడా!?…’ అంటూ అడ్డు తగిలాను… ‘…ఊఁ!…’ అంటూ ఒక్క ముక్కలో నాకు సమాధానం చెప్పి , ‘… మీరు చేయించుకున్నారేమోనమ్మా…అందుకే అంత ధైర్యంగా ఉన్నారు…నేను చేయించుకోలేదు మరి…’ అని దెప్పిందది… ‘…నే చేయించుకోలేదు…’ అంది దీపా మేడం ముందుగా!…నేనూనూ , అంటూ మిగిలిన ముగ్గురం కూడా ఒప్పుకున్నాం… …అందరూ ఆలోచనల్లో పడ్డారు… ‘…ఓకే!…సేఫ్ పీరియడ్ కాని వాళ్ళు జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలి … తెలుసుగా!…ఐ – పిల్… డెభ్భైరెండు గంటల్లోగా!…’ అంది మాధురీదీదీ గంభీరంగా… అందరం తలలూపాం… కాసేపట్లో బ్రేక్ ఫాస్ట్ రెడీ చేశాం… ‘…బాధ పడకే అక్కా!…నలుగురు నడిచిన నేలమీద గడ్డి మొలవదుట!…’ అంది వకుళ నవ్వుతూ…‘…ఛీ బుధ్ధిలేని పిల్లా!…కొంపలు ములుగుతాయి జాగ్రత్త!…’ అంది సుజాతక్క …కాసేపట్లో ఐదు జంటలం బ్రేక్ ఫాస్ట్ కి ఎవరి మొగుళ్ల పక్కన వాళ్ళు సెటిలయ్యామేగానీ , వాళ్లతో కళ్ళూ , మాటా కలపలేక , మనస్సుల్లో ఏవేవో ఆలోచనలు మెదులుతూంటే మౌనంగా తింటూ కూర్చున్నాం ఆడాళ్ళం… ‘…ఏయ్!…అమ్మాయిలూ…ఏమీ మాట్లాడరేం!!…నో ప్రాబ్లం విత్ అజ్…బాధ పడకండి!…’ అంటూ ప్రోత్సహించారు మొగుళ్ళు… చిన్నగా నవ్వి ఊరుకున్నామే తప్ప పెద్దగా స్పందించలేదు… ‘…బలే ఎంజాయ్ చేశాం …థాంక్స్ మధూ! …మళ్ళీ ఎప్పుడు వీలౌతుందో!…’ అంటున్నాడు కుమార్ బావ…‘ …వెల్కం సర్…మదన్ భయ్యా , ప్రొఫెసర్ కొంతకాలం అవుట్ ఆఫ్ స్టేషన్ ట…తరవాతెప్పుడు అందుబాటులోకొస్తారో!?…’ అన్నాడు మధు… ‘…మూడు నెల్లంటూ ప్రొఫెసరూ , నాలుగు నెలల పైనే…అంటూ మదన్ జీజూ సమాధానాలు చెప్పారు ‘… అవున్లే!…మనమూ టార్గెట్లమీద దృష్టి పెట్టాలి , రాబోయే నెలల్లో!…’ అన్నాడు కుమార్ బావ… అవునన్నాడు వికాస్ ‘… కాన్ఫరెన్సులూ , పోర్షన్సూ , ఎగ్జామ్సూ…మా బాధలు మావి…సంధ్యా , బకుళా , మనం లంచ్ తరవాత కాలేజీలో కలుద్దాం…బోల్డన్ని ప్లాన్ చేసుకోవాలి…’ అన్నాడు ప్రొఫెసర్…‘…మనమూ అంతే!…’ అన్నారు మదన్ జీజూ , కుమార్ బావలు , వికాస్ నీ , మధునీ ఉద్దేశించి… ‘…ఓకే సర్!…’ అన్నాం నలుగురం… ‘…ఓకే గైస్!…వీలైనంత తొందర్లో మళ్ళీ కలుద్దాం!…’ అంటూ మగాళ్ళు ఉత్సాహంగానూ , ఆడాళ్ళు అన్యమనస్కంగానూ , మగా, ఆడా అందరికీ …హగ్… లు ఇచ్చి , ఎవరి దోవన వాళ్ళు బైల్దేరుతూంటే … ‘…ఏంటమ్మా ఆ టాబ్లెట్ పేరూ!…’ అని రహస్యంగా అడిగింది సుజాతక్క ,మాధురీ దీదీ చెయ్యట్టుకులాగి … ‘…ఐ – పిల్… డెభ్భైరెండు గంటల్లోగా!…మర్చిపోయేవు…’ అని మరోసారి చెప్పిందావిడ… ‘…ఎలా ఉంది ఈ ప్రోగ్రాం?…’ అన్నాడు వికాస్ , మా కార్ని రోడ్డెక్కిస్తూ…నేనేం మాట్లాడలేదు..‘…ఎంజాయ్ చేశావ్ కదా!…’ అంటూ కొంటెగా నవ్వాడు , , నన్ను రెచ్చగొట్టడానికి… ‘…నా సంగతెలాగున్నా నువ్వు పూర్తిగా ఎంజాయ్ చేశావ్ కదా!…’ అన్నాను చురచురలాడుతూ ‘…ఉత్తిగా నవ్వుతాలకన్నాలే సంధ్యా!…ఆడా-మగా , అందరం ఎంజాయ్ చేశాంకదా!…అవునూ!…మీ సుజాతక్కేంటీ ?…దేనికో భయపడుతూన్నట్లుగా ఉందీ!?…’ అన్నాడు వికాస్… ‘…మీ మగాళ్లదేముందీ!…దులుపుకుని వెళ్లిపోతారు …ఏమైనా ఐతే ఆడాళ్ళమేగా భరించేదీ!…’ అన్నాను ‘…అంటే!…ఎవరి విత్తనమైనా నాటుకుంటుందేమో అనా!…’ అన్నాడు , సిగ్గులేకుండా నవ్వుతూ…‘ …ఒక్క తనకనే ఏముందీ!…’ అని సన్నగా నేనంటూంటే , నా మొబైల్ మోగింది….చిన్నాడు… ‘…అమ్మా!…బయల్దేరాం!…సాయంత్రం ఐదింటికల్లా వచ్చేస్తాం!…’ అంటూ మొదలెట్టాడు…‘…మేం స్టేషన్ కి వచ్చేస్తాం లే!…’ అని నేనంటూంటే … ‘…స్పీకర్ ఆన్ చెయ్యి సంధ్యా!…చిన్నా!…’ అన్నాడు వికాస్ ఉత్సాహంగా , నేనాపని చేస్తూండగానే… …ఇల్లు చేరేంత వరకూ పిల్లల కబుర్లతో గడిచిపోయింది… టైం చూస్తే పన్నెండు …వికాస్ కారు గరాజ్ లో పెడుతూంటే , గబగబా తాళాలు తీసి లోపలికెళ్ళాను…ఏ స్థితిలో ఉందో!…అనుకుంటూ …ముందే చెప్పడంతో , ఇల్లు క్లీన్ చేసి , లంచ్ డైనింగ్ టేబుల్ మీద హాట్ పాక్ లలో సర్ది వెళ్ళిపోయింది శ్యామా… ‘…అమ్మయ్య…’ అనుకుంటూ మా బెడ్ రూం చేరి , అటాచ్డ్ బాత్ లోకెళ్లబోతూంటే , మా ఇద్దరి బాగ్ లూ చెరో భుజానికీ తగిలించుకుని , మొబైల్ లో ఎవరికో , ఏదో ఆఙ్ఞలు జారీ చేస్తూ లోపలికి దూసుకొచ్చి , ‘…యస్!…గెట్ దెమ్ రెడీ!…ఐ విల్ బి దేర్ ఇన్ ఫార్టీ మినిట్స్…’ అంటూ , బాగ్ లు పరుపుమీద పడేసి…‘…నువ్వాగు సంధ్యా!…’ అంటూ నన్ను పక్కకి నెట్టి లోపలికి దూరిపోయాడు వికాస్… … ‘…ఛీ!…ఎప్పుడూ ఇంతే!…’ అని సణుక్కుంటూ పిల్లల రూం లోకెళ్ళాను… అడివీ, ముళ్ళూలా ఉందది…ఇక బాత్ రూం సంగతి చెప్పక్కర్లేదు…ఎలాగో స్నానం ముగించి…‘…ఛీ!…దగ్గిరుండి చేయితే తప్ప సరిగ్గా చెయ్యరీ పని వాళ్ళు…’ అని తిట్టుకుంటూ సర్దుతూంటే ‘…సంధ్యా!…’ అంటూ డైనింగ్ హాల్లోంచి వికాస్ అరుపు… …‘…వచ్చే!…’ అంటూ నేనక్కడికి చేరేసరికి నాకూ ఓ కంచం లో వడ్డించి , తను లాగిస్తున్నాడు వికాస్ , పూర్తిగా రెడీ అయిపోయి… ‘…తొందరగా రెడీ కా!…నిన్ను మీ కాలేజీ దగ్గర డ్రాప్ చేసి వెళ్తా!…ఇవాళ నీకు స్కూటర్ నడిపించే ఓపికుండదని తెలుసులే!…’ అన్నాడు కన్ను గీటుతూ… ‘…ఛీ!…’ అంటూ నేదేదో జవాబివ్వబోతూంటే…‘…రాత్రి విశ్రాంతిగా దెబ్బలాడుకుందాంలే సంధ్యా!…తొందరగా ముగించు!…’ అంటూ నా వీపు నిమిరి , తన ఆఫీస్ బాగ్ సర్దుకోడంలో ములిగిపోయాడు… … గత రెండు , మూడు రోజుల్లో జరిగిందంతా ఇంత తొందరగా మర్చిపోడం సాధ్యమా!… అని లోలోపలే ఆశ్చర్యపోతూ నేనూ భోజనం ముగించి బయల్దేరాను… …కాసేపు మౌనంగా డ్రైవ్ చేసింతరవాత ‘…రిలాక్స్ సంధ్యా!…ఇద్దరం ఎంజాయ్ చేశాంకదా!…ఎక్కడిది అక్కడే విదిలేసి , మన పనుల్లో ములిగిపోవడం మంచిది…’ అన్నాడు వికాస్… నేనేదో అనబోతూంటే మళ్ళి తన మొబైల్ మోగింది…మా కాలేజ్ వచ్చేదాకా ఆ సంభాషణ జరుగుతూనే ఉంది…
‘…నాలిగింటికల్లా రెడీగా ఉండు!…స్టేషన్ కి వెళ్దాం!…’ అంటూ ఎవరికో చెయ్యూపుతూ వెళ్లిపోయాడు వికాస్… ‘…ఎవరా!…’ అని చూస్తే …మధు – వకుళ… అది భారంగా కారు దిగుతూంటే , నాకు కాజువల్ గా చెయ్యూపి వెళ్ళిపోయాడు మధు… ‘…చూశావే మన మొగుళ్ళని!…ఎలా నిర్లక్ష్యంగా వెళ్లిపోతున్నారో!…’ అంది వకుళ ‘… మోజు తీరిపోతే అంతేనేమోనమ్మా!…’ అని నేను అంటూంటే … ‘…మీటింగ్ కి రమ్మంటూన్నారు మేడం …’ అంటూ ప్యూన్ కబురు… ‘…వస్తున్నాం…’ అని వాడిని పంపించి … ‘…వకూ!…బెడ్షీట్స్ అన్నీ మార్పించావే!…అంకుల్ , ఆంటీ వచ్చేస్తున్నారివాళ!!…’ అన్నాను , మీటింగ్ హాల్ వైపు నడుస్తూ… ‘…అందుకేకదమ్మా!…ఇంత ఆలస్యమౌత…’ అందది అలసటగా! …మేము మీటింగ్ హాల్ జేరేసరికి అప్పటికే చాలా మంది వచ్చేశారు…బరువు కళ్ళతో దీపా మేడం , చాలా మామూలుగా ప్రొఫెసర్ , పలకరింపుగా నవ్వారు మమ్మల్ని చూసి… కాసేపట్లో అందరూ వచ్చేయడంతో నెక్స్ట్ వీక్ సెమినార్ ఏర్పాట్ల గురించి చర్చ మొదలెట్టాడు ప్రొఫెసర్… …ఎవరు ఏం చెయ్యాలో చెప్పడం మొదలెట్టాడతగాడు… తలొంచుకుని వింటూ కూర్చున్నాను…కాసేపు తరవాత ‘…సంధ్యా!…’ అంటూ నా పేరు వినిపించేసరికి తలెత్తాను… ‘…నువ్వు ఫలానా , ఫలానా వాళ్ళని కలిసి ఆహ్వానించాలి…ఇవిగో వాళ్ళ వివరాలు…’ అంటూ,ఓ కాగితం అందించాడు… …పక్క చూపులు చూస్తూ , సన్నగా వణుకుతూన్న చేతుల్తో అందుకున్నాను … ‘…ఓకే!?…’ అన్నాడు ఏ భావమూ లేకుండా నా వైపు చూస్తూ … ‘…ఇతడేనా , నిన్న రాత్రి నన్ను …మూడు…సార్లు … అనుభవించిందీ?…ఎంత నిర్లిప్తంగా ఉన్నాడో!…’ అనుకుంటూ తలొంచుకునే బుర్రూపాను… … ఏర్పాట్లగురించి ఓ గంట చర్చ జరిగింతరవాత …టీ బ్రేక్… ‘… అంత పట్టనట్లుగా ఎలా ఉన్నాడా!… అని అనుకుంటున్నావా!… ఈ మగ జాతి లక్షణమే అంత!…దులుపుకుని పోయే రకాలు…’ అంటూ శాపనార్థాలు పెట్టింది , మెల్లిగా నా పక్కన జేరిన దీపా మేడం… ‘…నిజం…’ అంటూ వంత పాడింది వకుళ… …మళ్ళీ చర్చ మొదలు…. అది పూర్తైంతరవాత , ప్రతీ డిపార్ట్మెంట్ వాళ్ల అవసరాల్నీ కనుక్కుని , ఒకటికి రెండు సార్లు ‘…నో ప్రాబ్లంస్…’ అనిపించి మీటింగ్ ముగించేసరికి నాలుగున్నర దాటింది . అందరికీ …బై.. లు చెప్పుకుని నేనూ వకుళా బైటికొచ్చేసరికి మరో ఐదు నిముషాలు… ‘…ఏమైపోయారే ఈ మగాళ్ళూ!…పిల్లల ట్రైన్ వచ్చేస్తుందేమో!…మనం టాక్సీ లో వెళ్దాం!…’ అంటూ చిందిలు తొక్కింది వకుళ… ‘…ఇంకోసారి ఫోన్ చేసి చూద్దాం!…’ అంటూ వికాస్ నంబర్ ట్రై చేస్తే …నో రిప్లై… వకుళ వైపు చూశాను … లిఫ్ట్ చెయ్యట్లేదన్నట్లుగా చెయ్యాడించి మెట్లు దిగడం మొదలెట్టిందది… …నేనూ కదులుతూంటే వికాస్ కారొచ్చి ఆగింది దుమ్ము లేపుకుంటూ… ‘…కూర్చో!…’ అంటూ ముందు తలుపు తెరిచాడు వికాస్…వెనక సీట్లో కూర్చోమన్నట్లుగా వకుళకి సైగ చేస్తూ , నేను ముందు సీట్ లో కూర్చోగానే బయల్దేరిపోయాడు… వకుళ మొహం మాడిపోయింది… ‘…ఏయ్ , ఆగు…అదీ వస్తూంది!…’ అంటూంటే , ‘…ఆ మాత్రం తెలీదనుకోకు…మధు వెనకే ఉన్నాడు…’ అని తను అంటూండగానే , మధు కారు క్రాస్ అయింది… …మేము స్టేషన్ జేరేసరికి పిల్లల ట్రైన్ వస్తూన్నట్లు ఎనౌన్స్మెంటూ…మరికాసేపట్లో వకుళా వాళ్ళ అమ్మా, నాన్నా …నలుగురు పిల్ల శాల్తీల లగేజీలతో సహా బైటికొచ్చాం… ‘…మాఇంటికి వెళ్దాం అందరం…భోంచేసి వెళ్దురుగాని…’ అంటూ ఆహ్వానించాను… ‘…నోరు ముయ్యవే!…’ అని వకుళ పక్కనించి పళ్ళు పిండుకుంటున్నా పట్టించుకోకుండా… ‘…ఇవాళ ఒద్దులే సంధ్యా!…అలిసి పోయున్నాం…అవునూ!…మీరిద్దరూ అలా ఉన్నారేంటీ…చీకేసిన మామిడి పళ్ళల్లా!!…ఎప్పుడొచ్చారూ పిక్నిక్ నించీ!!?…’ అంటూ ప్రశ్నల వర్షం కురిపించిందావిడ… ‘…అయిందా!…’ అంటూ నన్ను గిల్లి… ‘…మొన్ననే వచ్చాం లేవే అమ్మా!…నడు బయల్దేరుదాం…’ అంటూ , పిల్లల్ని సర్దుతూన్నట్లు మొహం పక్కకి తిప్పుకుని తల్లికి సమాధానం చెప్పింది వకుళ … …ఓ రెండ్రోజుల తరవాత డిన్నర్ కి వచ్చేట్లుగా ఆంటీ దగ్గర్నుంచి ప్రామిస్ తీసుకుని ఇంటికి బయదేరాం… …మర్నాడు ఓ రెండు క్లాసుల తరవాత సెమినార్ పనులు… లంచ్అవర్ లో నా డబ్బా పట్టుకుని వకుళ వాళ్ల డిపార్ట్ మెంట్ కి వెళ్ళాను…‘…వచ్చావా!…’ అంటూ తన చుట్టూ ఉన్న స్తూడెంట్స్ ని లంచ్ చేసి రమ్మని పంపేసి… ‘…ఈ మధు తప్పుడు కూతలు కూసి నా పీకమీదికి తెస్తున్నాడే!… సర్దుకునేటప్పటికి తలప్రాణం తోకకొస్తూంది…’ అని మొదలెట్టిందది… తన లంచ్ బాక్స్ విప్పుతూ ‘…ఏమైందీ!…’ అన్నాను , లంచ్ కానిస్తూ ‘…ఇంటికి చేరే లోపలే మొదటి సమస్య…ఏవైనా కాంపిటీషన్స్ లో పార్టిసిపేట్ చేశారా రోహిత్!…’ అన్నాడే డ్రైవ్ చేస్తూ…ఓ పక్క వాడు లిస్టు మొదలెడుతూంటే … ‘…అవును నాన్నా! నువ్వు రన్నింగ్ కాంపిటీషన్ చేశావుకదా, సంధ్యా ఆంటీతో!…’ అని దివ్య అంటూంటే గబుక్కున దాని నోరు నొక్కి, మధు వైపు చురచురా చూశేసరికి అర్థమైందన్నట్లుగా చెంపలేసుకున్నాడు…అదీ ,నేనూ ముందుసీట్లోనూ …అమ్మా, నాన్నా , రోహిత్ వెనక సీట్లోనూ కూర్చోడం వల్ల బ్రతికిపోయామనుకో!…వికాస్ ఇటువంటి పిచ్చి పనులు చెయ్యడ్లే!…’ అంది వకుళ…
This website is for sale. If you're interested, contact us. Email ID: [email protected]. Starting price: $2,000